Waar wij het over hebben wanneer wij het over ons leven hebben, door Willemijn  Soer

Hoofdstuk 1 Levensfasen

dag in dag uit

te komen waar

je niet kunt blijven

een ogenblik

is je gegeven

            Willem Hussem

Wanneer je over je leven gaat schrijven, ben je al zo oud dat je je realiseert dat je al een aantal ontwikkelingsfasen achter je hebt. En dat die fasen hun eigenheid en wetmatigheid hebben. Dit bewustzijn kan enorm helpen bij het schrijven.

We hebben de ervaring dat we levenslang één dezelfde zijn én dat we nauwelijks nog lijken op het kind dat we waren. We hebben ons ontwikkeld: we groeiden en bloeiden. En we verwelken , geheel volgend de wetten van de natuur. Maar iets in ons bleef, een kern, onze identiteit, ons Ik. Niet ons ego, want dat ego heeft geen permanent karakter. Dat ego leren we steeds meer herkennen en besturen, waardoor we het in de hand nemen zoadat we zelf de stuurman worden. Ons Ik, ons wezen, dat blijft. En dat gaat door alle fasen heen.

Wanneer wij ons geheugen verliezen, door ouderdon of dor een ongeluk, gebeurt er iets waarvan we ons nauwelijks een voorstelling kunnen maken: we weten niet meer wie we zijn. Het is de herinnering die ons vertelt wie we zijn.

Er is nog iets met de herinnering: wanneer de herinnering ons vertelt dat we een zwaar leven hebben, wordt dat al gauw onze overtuiging. En die overtuiging kleurt ons dagelijks leven. Alles gaat zwaar wegen. Zo werken herinneringen, ze kunnen ons opsluiten. Het is dan ook een eenzijdige waarheid, dat zware leven. Een  wheel story. De lichtere kanten kun je laten oplichten door erover te schrijven. Opmerkelijk is dat onze herinneringen door het schrijven van kleur kunnen veranderen. En wie bewerkt dat? Dat doet ons Ik, onze coördinator, in samenwerking met ons Ik, onderweg door de levensfasen.

In dit hoofdstuk geef ik een blik in de wetmatigheden van de ontwikkeling en hoe je daar schrijvend mee om kunt gaan. Bij iedere fase geef ik een paar oefeningen om tot schrijven over die tijd te komen. Ze kunnen helpen om er in te komen en verwijzen soms naar andere hoofdstukken, waar je aanvullende informatie vindt.

Uit:

Autobiografisch Schrijven

Willemijn Soer

Uitgeverij Christofoor

ISBN 9 789060 386972

De ontstaansgeschiedenis van de biografiek, door Leo Beth.

"Imagination is more important than knowledge" (Einstein).

Maar zonder 'knowledge' geen 'imagination', is een uitgangspunt van de biografiek. 

Het allereerste, voorzichtige ontstaan van biografiek vindt plaats rond 1900, in de tijd dat er in de maatschappij veel nieuwe ontwikkelingen plaatsvinden, vooral op technologisch en cultureel gebied. Er heerst een sterk vooruitgangsgeloof en Wenen is hierin een belangrijk centrum. Freud, Jung en Adler als stamvaders van de psychologie alle drie opgeleid als arts, werken aan het ontwikkelen van nieuwe inzichten over de menselijke ziel. Deze veranderingen vinden dus in eerste instantie plaats vanuit een stroom waarin de ‘medische hoek’ sterk vertegenwoordigd is. Freud ontwikkelt de psychoanalyse vanuit onder meer de begrippen Traumdeutung, Libido, Eros en Thanathos. Hij legt sterk de nadruk op de vroeg-kinderlijke ontwikkeling en daarmee het belang van het verleden. Jung is de man van de analytische psychologie. Hij gaat uit van een collectief onbewuste dimensie waarmee het individu in de hier en nu situatie via de wereld van symbolen en archtypen verbonden is. Volgens Adler tenslotte, kent de mens op een onbewust niveau doel en bestemming van het leven; hij richt zich dus sterk op de toekomst. Begrippen als levensplan, geldingsdrang en gemeenschapsstreven vormen de basis van zijn Individualpsychologie.
lees verder PDF

Door: Bert Voorhoeven

Een grote staalconstructie domineert de middenberm tussen twee wegen. Toen ik het kunstwerk de eerste keer zag, vond ik het lelijk, koud en erg overheersend. Ik reed er in de auto langs. Wachtend bij het stoplicht had ik de grote ijzeren driehoek al gezien. Tijdens het verder rijden zag ik plotseling tot mijn verbazing, dat de ijzerplastiek van vorm veranderde. De driehoekige vorm veranderde in een enigszins vertekend vierkant. Dit veranderde weer in een driehoek met de punt naar boven en vervolgens zag ik een vorm als een zandloper of als de letter X. Een geïrriteerde automobilist achter me toeterde, omdat ik opzij kijkend half op de linkerrijbaan terecht was gekomen. In de achteruitkijkspiegel zag ik het beeld weer als een driehoek, met de punt naar de aarde gekeerd. Het beeld intrigeerde me. Ik nam me voor nog eens te gaan kijken, maar dan zonder auto. Deze keer nader ik het beeld met de fiets. Het doemt voor me op als een geweldig uitroepteken of vraagteken tussen het snelverkeer. Ik zet m'n fiets weg en loop op een flinke afstand om het beeld heen. Bij iedere stap die ik zet zie ik dat de vorm van de ijzerplastiek een nuance verandert. De meest opvallende vormen die ik waarneem zijn de driehoek met de punt omhoog, de driehoek met de punt naar beneden, de 'zandloper' of X en het wat vertekende vierkant. Tussen die vormen ontdek ik vele overgangsvormen.

Lees verder (pdf)