Soms sta je niets vermoedend even stil. Voor het stoplicht. Voor het koelschap bij de vele yoghurtvarianten of bij een grote den in het bos. Je weet-voelt dat er nu iets in je ziel inslaat.

Inzicht is het en een enorme zin om te handelen. Gehoor te geven aan de roep die al langer klinkt. Je gaat het doen!

Dat is zo’n moment wat vooraf gaat aan je inschrijven voor ‘En nu ik…..’

De titel van deze intensive wijst naar twee kanten van wat ‘Ik’ is, of wat we daaronder verstaan.

Je kan zeggen:,, En nu ben ìk eindelijk eens aan de beurt”. Een verzuchting na jarenlang geven en zorgen en klaarstaan voor gezin en anderen. Maar net zo goed in je werk. Leveren wat verlangd en verwacht wordt, loyaal blijven aan werkgever of aan idealen. Dan kan de behoefte groeien om meer van je eigenste zelf te ontdekken. Om meer te doen wat je verder nog interessant vindt. Waar je van groeit en bloeit. Uit te zoeken wat echt van jou is.

De andere kant van ‘en nu ik….’ gaat meer over de vraag: wie ben ik eigenlijk? En wat is mijn bestemming? Ik mag wel eens meer mijn Ik bevragen, zogezegd. Een appèl aan mijn ik doen, aan mijn kern of zelfs mijn hogere zelf. Beide kanten kunnen samengaan: Je luistert meer naar je behoefte aan ontwikkeling en je komt daarmee bij je eigenlijke bestemming.

 Hoe gaan we te werk om beide bewegingen van en naar het Ik te maken?

In dit lange weekend werken we in verschillende fases en met veel soorten interventies.

We verkennen d.m.v. biografiekgereedschap aspecten van je levensloop.

Waar kom ik vandaan?, is de vraag die deze fase begeleidt. Dan stellen we het thema scherp. Wat brengt je hier in dit weekend?

Wat maakt het tot een probleem-- waar verlang je naar en vooral wat houd je tegen? De belemmering niet buiten jezelf maar in jezelf erkennen is een pittig werkje. Waar ga je doorheen? is hier leidend. Naast biografiek maken we in deze fase gebruik van elementen uit de praktisch toegepaste psychologie. We werken ruimtelijk waardoor ‘het veld’ gaat spreken. Daardoor ervaar je directer wat je voelt, wat je wezenlijk raakt.

In de derde fase van ons weekend gaan we opstaan en doelen stellen. Waar ga ik heen?

We zetten interventies in die vanzelf creativiteit genereren. Hoe zie ik of het eruit als de stap is gezet? ‘Ik creëer mijn nieuwe levensdoel’.

In het hele proces putten we uit eerder opgebouwde ervaringen of niet geleefde stukjes leven. Ideeën die ergens op een plank lagen te verstoffen laten nu hun glans en waarde zien. Dat alles geeft moed en inspireert. Zonder confrontaties en lastige gevoelens gaat dat echter niet. In kort bestek gebeurt er een heleboel. Plezier en veiligheid plus liefdevolle aandacht zijn cruciale ingrediënten.

Iets over mij, Rosalind Veltman

Mijn achtergrond is het toneel. Soms lijkt zo’n weekend wel op het maken van een productie, hoe je met elkaar een theaterstuk instudeert. Zoveel geworstel, zoveel twijfels en zoveel lol en vreugde kun je dan beleven. Aspecten daarvan zitten altijd in mijn werk met mensen. In alle ernst kunnen spelen en in al het spelen ernstig bezig zijn met bouwen aan wie je ten diepste bent en worden wil.

Een plek.
Het is een zonnige zomerdag en een briesje komt door het open raam. Ik zit met mijn laptop aan een oud houten bureau en tussen het typen door, kijk ik naar de glooiende heuvels, bomen en struiken. Helemaal boven zie ik wat rode daken tussen het groen, traditionele Bourgondische dakpannetjes. Ik mijmer wat.

Een gewoonte
Alle schoolvakanties gaan we naar ons Franse huisje. Ik vind er de rust en ruimte om te tekenen en te schrijven. Mijn partner en vele handige helpers vinden er hun ontspanning in het klussen. Er dus zijn altijd vele hongerige monden. Wat een fijne creatieve afwisseling, lekkere driegangenmenu’s koken en de tafel mooi dekken.

Een verlangen
Soms zit ik voor mijn raam en droom ik over vakanties aan witte stranden, met blauwe zeeën. Dan wil ik uit de sleur. Dan wil ik naar verre oorden en nieuwe landschappen ontdekken.

Een keuze
Het is grappig, het bureau staat in wat eens een bouwvallige stal was. Toen was het een grote droom, die plek met uitzicht. Het is realiteit geworden, nu heb ik een ‘room with a view’, ik schrijf en ik droom. Ik realiseer me dat dit één moment is in mijn levensloop. Er komen weer andere tijden, waarin ik weer andere kansen en uitdagingen zal creëren. Het is goed zoals het is.

Een essentie
Ik zie mezelf in dit zelfportretje als dromend, mijmerend en creatief, maar ook als aanpakker. Het is belangrijk voor me dat er ook iets uit mijn handen komt, of dat nu een tekening of een toetje is.
Ik bedenk me dat ik het dromerige altijd was, het aanpakkerige heb ik geleerd, maar is ook echt eigen.

Vakantie - essentie

Wat was voor jou ‘jouw’ plek? Wat deed je daar?

Wat was een (vakantie) gewoonte? Wat beleef je daaraan?

Wat is een verlangen, een aantrekkelijk ‘avontuur’? Wat vertelt je dit over jezelf?

Welke keuze heb je gemaakt in de afgelopen tijd? Hoe voelt dat?

Essentie: hoe herken je jezelf? Wat bevestigt wat je al wist? Wat verrast je?

Vera G. Klein augustus 2023

In de dagen tussen Kerstmis en Driekoningen (6 januari) is het goed reflecteren op het afgelopen jaar. Je hebt enige afstand en door de gebeurtenissen vanuit een ander perspectief te beschouwen, kun je het jaar verwerken. Hier vind je is een werkvorm die je wil inspireren en je creativiteit aanspreekt. Aan het einde van deze reflectie creëer je een eigen tekst, die als een zegenwens voor het nieuwe jaar is.   

Je hebt nodig:

13 vellen papier of blanco kaarten.

Kleurpotloden, (pastel) krijtjes of aquarelverf

Je agenda, foto’s of dagboek van het afgelopen jaar. 

Werkwijze:

Je speelt als het ware de film van het jaar terug. Kijk eerst eens wat er feitelijk gebeurde in de maand.

Op een van de kaarten of papieren teken je de bloem die bij de maand hoort, of iets wat voor jou de symboliek van die bloem uitdrukt. Tijdens het tekenen verbind je je met die kwaliteit en stel je jezelf de vraag: 

Hoe, waar, wanneer heb ik dit mogen ontvangen?
Hoe, waar, aan wie heb ik dit mogen geven?

Je kunt bij de ervaring passende kernwoorden in je tekening schrijven, of een herinnering kort uitschrijven en bij de bloem zetten.  

Hier vind je alle maanden en vragen

Het schemeruurtje; het was een zoete herinnering voor de oude dame. Na de maaltijd, de afwas gedaan, zat ze met haar ouders in de kamer. Terwijl het langzaam donkerder werden haalden ze herinneringen op.  Niemand stond op om het licht aan te doen en de sfeer te verstoren, ze bleven in de betovering van het moment, zo lang mogelijk.

Wie zouden we zijn zonder onze herinneringen? Het leven wordt dan gelopen maar er is geen levensverhaal te vertellen. Het ophalen van herinneringen is nog een hele kunst; om voorbij die beelden te komen die bovenop liggen, voorbij de verhalen die we al zovaak vertelden.

Herinneringen komen soms spontaan en soms moet je er naar graven. Je kunt ze ook oppaken en uitpakken en heel precies kijken: waar was dat ook al weer, wat voor kleur had dat, wat zei die ander nou precies…hoe smaakte dat? Zo kun je vergeten herinneringen terugvinden. Je laat je als het ware verrassen door iets wat meer achter op de plank lag van je geheugen.

Een mooie biografische oefening zit verpakt in de magische vraag: Stel, je mag één herinnering meenemen in het hiernamaals, welke zou je dan kiezen?
Deze vraag was de leidraad voor Jacky van de Goor. Ze schreef er een boek over: Je leven in één herinnering, een verrassende zoektocht naar zin.

 Kun je herinneringen ophalen, kiezen en koesteren, dan geef je het leven een gouden glans. Je herinneringen vormen het levende materiaal van je levensloop en je biografie is even kostbaar als onvervreemdbaar van jou. 

Wat kwam dit jaar je brengen?  Een werkvorm voor een biografische reflectie in de kersttijd

Het einde van een kalenderjaar is een natuurlijk moment om terug te kijken. Vanaf begin december lijkt dan ook iedereen daar mee bezig, denk maar aan de jaaroverzichten in de krant en op tv, of de oudejaarsconference waarin het jaar met een knipoog wordt geëvalueerd.

Ook individueel is het voor veel mensen aanleiding voor een bezinning en het met frisse moed formuleren van goede voornemens. Natuurlijk ga je, net als vorig jaar, gezonder leven, eindelijk vrijwilligerswerk, of juist vaker leuke dingen doen.

De kracht van het terug kijken ligt in het de gebeurtenissen van een afstand zien en ze ten opzichte van elkaar bekijken. Je kunt inzicht krijgen in wat er eigenlijk allemaal heeft plaats gevonden en gaat begrijpen wat je beter wel en beter niet had kunnen doen. 

Zinvol terug kijken is lastiger dan het lijkt. Vaak zijn we geneigd om prettige ervaringen op te hemelen en minder fijne juist liever zo snel mogelijk te vergeten en over te gaan tot de orde van de dag. Echter bij moeilijke ervaringen is dat juist vaak niet zo eenvoudig als je zou denken. Lukt het dan om daar levenslessen uit te halen, vind je iets positiefs in een negatieve ervaring, dan maakt dit een gebeurtenis draaglijker en betekenisvoller. 

Je kunt je biografische reflectie op het afgelopen jaar eens creatief vormgeven tijdens de 12 heilige dagen en 13 heilige nachten. Deze dagen, die precies tussen Kerstmis en Driekoningen, van 25 december tot 6 januari, vallen, ontstaan doordat een maanjaar 12 dagen korter is dan een zonnejaar. Het is daarom een bijzondere periode, omdat de kosmos meer geopend is dan gewoonlijk. De sluiers voor het bewustzijn zijn als het ware dunner. Vooral ’s nachts kunnen we dat beleven, heldere dromen en inzichten willen zich in deze tijd nogal eens openbaren.  Een goede tijd dus om het oude jaar af te hechten, en je innerlijk klaar te maken voor het nieuwe.

De tijd lijkt bepaald door de klok en de kalender, maar onze beleving van tijd is minstens zo essentieel. We zeggen bijvoorbeeld: ik heb de tijd, als we ontspannen zijn, en misschien zelfs: ik heb de tijd van mijn leven! Of er is juist geen tijd te verliezen, of misschien we bouwen een marge in met de uitspraak 'als ik tijd van leven heb'.

Een bekende uitspraak in dit verband is: "Alles heeft zijn eigen tijd." Dit is van de beginregel van een de tekst uit Prediker(OT) en werd in de 60s zelfs door de popgroep The Birds tot een hit met : Turn, turn, turn.

Deze tekst kan je inspireren om Jezelf eens de vraag te stellen: Waar wil of moet of ik nu de tijd voor nemen? En ook om je te realiseren dat een gebeurtenis of de gelegenheid ook weer voorbij zal gaan.  

School, werk, studie, relatie, familie, ouderschap enzovoorts voor alles is een tijd in je biografie. Je begint als klein kind, wordt schoolkind, puber, je studeert en/of werkt, krijgt een bepaalde baan, die duurt een bepaalde tijd in je leven, je begint er aan, werkt je in, je doet iets voor een bepaalde tijd en neemt ook weer op een zeker moment afscheid.

Door de opeenvolging in de tijd kan niet alles tegelijkertijd! Met name in momenten van keuzestress kan dit besef je ruimte geven. Je kunt prioriteiten stellen of zaken bewust voor je uitschuiven. Je kunt de tijd nemen die nodig is om ergens naar toe te groeien, je te ontwikkelen en te rijpen. Je kunt ook afscheid nemen van een fase, een nieuwe tijd tegemoet zien.

Je kunt zo de tijd als je bondgenoot beleven. Je kunt je levensloop bewust(er) vormgeven, en kunt gaan zien hoe je levensloop je uiteindelijk verschillende kansen biedt om je potentie te verwerkelijken, om in de verschillende, opeenvolgden fases andere mogelijkheden en uitdagingen te krijgen en te benutten om te worden wie je wilt zijn.

Hoe geef jij jezelf en de ander de tijd?