Als je de luiken voor je ramen opendoet, kijk je naar buiten, de wereld in. Daar is veel te zien. Enerzijds de losbarstende lente, anderzijds de verontrustende ontwikkelingen op het wereldtoneel.
Als je de luiken voor je ramen opendoet, kun je ook naar binnen kijken, je eigen leven in. Wat speelt zich daar af? Wat betekent strijd voor jou? Waar vind jij in jezelf de vrede? Wat kon je loslaten na de winter? Wat mag er ontluiken in de lente?
Biografiewerk gaat over dat kijken naar jezelf, naar wie jij bent, met je sterke en je zwakke kanten, daarbij geholpen door herinneringen. Je bent wie je je herinnert, want jij kiest de herinnering zelf. Bewust bezig zijn met je herinneringen is Ik-vormend. Dat is waardevol, want alleen met ons Ik kunnen we ons leven richting geven, sturen, samenhang brengen in onze ervaringen.
Rudolf Steiner legt in bovenstaande tekst de verbinding tussen het individu en de wereld, zij zijn met elkaar verbonden. En door die verbinding maakt het dus ook uit wat je doet, hoe je je leven leeft. Wat jij in jezelf omvormt, werkt door in de wereld.
Het autobiografisch schrijven en het maken van een biografisch drieluik zijn twee mogelijkheden van de biografiek die helpen ons te verbinden met de verhalen die ons leven vormen. Al schrijvend of tekenend kun je je diepere drijfveren op het spoor komen.
